‘Hij heeft een klein hartje, maar laat niet graag zijn kwetsbaarheid zien’

‘Mijn vader kwam elke avond om acht uur thuis. Als hij de deur achter zich dichtsloeg, renden mijn broer Bob, mijn zusje San en ik naar hem toe en schoof mijn moeder zijn avondeten in de oven om het op te warmen. Wij hadden al gegeten. Na onze knuffels ging hij in een stoel zitten, met op het pianokrukje naast hem een glas rode wijn, en sloeg hij de krant open. Om even op te laden, vermoed ik. Dat hij veel stress had door zijn werk, merkte ik pas tegen de tijd dat ik ging studeren.’

‘We woonden in een mooi huis, hadden fijne vakanties en in het weekend ging ik geregeld met hem naar het dorp, naar Wassenaar, om lekkere dingen te halen. We houden beiden erg van lekker eten en mooie spullen, maar mijn vader hield me als kind altijd al voor dat de luxe die wij kenden niet vanzelfsprekend was. Ik moest ook mijn eigen geld verdienen. Ik werkte op zaterdag bij bakker Kaptein en later was ik vakkenvuller bij Etos. Ik ben hem dankbaar voor het feit dat ik mezelf moest redden. Ik heb het bedrijf dat ik samen met mijn compagnon Anna de Lanoy Meijer run, ook eigenhandig opgezet, zonder hulp van mijn vader. Hij vond het toen, midden in de kredietcrisis, geen goed idee om armbandjes te gaan verkopen. “Jullie hebben een goede baan, waarom zou je die in vredesnaam opgeven”, zei hij. Inmiddels neemt hij ons bedrijf serieus en ik weet dat hij trots op me is.’

‘Ik onderneem op een wat andere manier dan mijn vader, impulsiever en op gevoel, terwijl hij op basis van een langetermijnvisie onderneemt. Ik vind het heel erg dat hij tot nu toe met zijn bedrijf, Chipshol, dat mijn opa in de jaren tachtig heeft opgezet, niet heeft kunnen realiseren wat hem voor ogen stond. Opa had bijna zes miljoen vierkante meter grond gekocht rond Schiphol met als doel daar Airport City, een zakenstad van de toekomst te ontwikkelen, een woon-werkgebied van internationale allure. Maar mijn vader, mede-eigenaar van Chipshol, en opa hebben door stelselmatige tegenwerking en een onterecht bouwverbod hun droom niet kunnen verwezenlijken. Meer dan twintig jaar zijn ze verwikkeld geweest in een juridische strijd met de staat en met Schiphol. De strijd voor gerechtigheid heeft mijn vader met succes afgerond, maar het heeft hem veel stress bezorgd. Wonderlijk genoeg heeft hij één dag voordat de lockdown werd afgekondigd vanwege de coronacrisis, al zijn Airport City-gronden verkocht aan Schiphol. De timing kon niet beter. Mijn vader vindt het echt een godswonder. Ik vind het jammer dat mijn opa dit niet heeft kunnen meemaken doordat hij in 2018 is overleden, maar mijn vader denkt juist dat opa die deal van bovenaf heeft gedirigeerd.’

‘Mijn vader heeft, net als zijn vader, een enorm doorzettingsvermogen en houdt mij ook altijd voor moed te houden. “Geef nooit op”, is zijn motto. Hij is een heel sportieve en een serieuze man. Tegenover buitenstaanders kan hij best afstandelijk zijn. In de sociale omgang zijn we heel anders. Ik ben gemakkelijk in de omgang en een open boek. Mijn vader vindt het moeilijk over zijn gevoelens te praten en kropt dingen op. Hij is lief en heeft een klein hartje, maar laat zijn kwetsbaarheid niet graag zien. Dat komt, denk ik, door zijn achtergrond. Hij komt uit een gezin met vier broers en een zus, waarin het protestantse geloof een grote rol speelde en waarin ze opkeken naar hun vader. Dat geloof heeft mijn vader meegenomen in ons gezin. Totdat we 16 waren, moesten we van hem elke zondag naar de kerk, hoe brak we ook waren van het uitgaan. Na de dienst gingen we altijd op bezoek bij zijn ouders, koffiedrinken en gebak eten.’

‘Hij is een man van rust, reinheid, regelmaat. Mijn ouders zijn nooit kacheltjelam thuisgekomen van een feestje. Hij is een levensgenieter, hoor, hij vindt het fantastisch om cruises te maken met mijn moeder en hij houdt ook van een goed glas wijn, maar hij kan nog steeds tegen ons zeggen dat we er een potje van maken, met al die feestjes die we bezoeken. Dat vindt hij niet verstandig, ook niet voor een huwelijk.’

‘Sinds hij meer tijd heeft, is hij opener geworden en ook minder rechtlijnig, maar mensen die niet in complotten geloven vindt hij naïef. Zelfs Jezus was slachtoffer van een complot, zei hij weleens. Zijn wantrouwen is voortgekomen uit de juri­dische strijd die hij jarenlang heeft moeten voeren tegen de overheid. Hij heeft geen vertrouwen meer in het rechtssysteem sinds hij ontdekte dat er binnen de rechterlijke macht sprake is van vriendjespolitiek.’

‘Mijn vader houdt nog steeds vast aan het geloof. Dat wij, de burn-outgeneratie, allemaal psychologen en coaches nodig hebben, vindt hij “nogal van deze tijd”. Voor mijn vader is de Bijbel zijn gids en hij beschouwt het als zijn grootste falen dat geen van zijn drie kinderen gelovig is. Ik vertel hem weleens dat ik in een levensfase zit waarin ik niet met het geloof bezig ben, maar dat het in de toekomst misschien nog komt.’

‘Ik vind dat hij als vader volledig is geslaagd. Ik heb me echt kind kunnen voelen bij hem. Bij hem was ik veilig. Hij was een stabiele factor in ons gezin. En als ik hem nu zie in zijn rol als opa, smelt mijn hart een beetje. Hij neemt de tijd om met mijn twee dochters te spelen en heeft dan een blik in zijn ogen die ik nooit eerder heb gezien. Zonder dat hij het doorheeft, verliest hij tijdens dat spelen zijn controle en toont hij wel zijn kwetsbaarheid. Prachtig.’

Lees meer in FD Persoonlijk, het weekend magazine van Het Financieele Dagblad over mensen, cultuur, lifestyle, reizen, carrière en personal finance.